خوشمزه ترین شیرینی های گوشه و کنار جهان - وبلاگ افرا

به گزارش وبلاگ افرا، شیرینی های خوشمزه ای در کشورهای مختلف جهان تهیه می گردد، نظیر کلمپه ایرانی و اکلز کیک انگلیسی که باید در لیست هر گردشگری قرار بگیرند تا بخشی از خاطرات سفرشان گردد.

روش های مختلفی برای تهیه خمیر شیرینی وجود دارد و به همین خاطر شیرینی های بسیار خوشمزه ای در اقصی نقاط جهان پخته می شود که ارزش امتحان کردن دارند. در واقع چشیدن طعم معروف ترین شیرینی های یک مقصد تازه، از برترین و لذیذترین تجربه های هر سفری است. اگر جزو آن دسته از افرادی هستید که دوست دارید بعضی از این شیرینی های خاطره انگیز را به لیست پخت وپز خود اضافه کنید یا بازدیدی از قنادی های شناخته شده جهان داشته باشید و طعم دلپذیر آن ها را بچشید، این مقاله را از دست ندهید که تعدادی از خوشمزه ترین شیرینی های گوشه وکنار جهان را به شما معرفی خواهد نمود.

چیمنی کیک، رومانی

آیا تابه حال شیرینی خورده اید که روی آتش سرخ شده باشد؟ اگر پاسخ تان منفی است، باید چیمنی کیک (chimney cake) را امتحان کنید که به زبان محلی به آن kurtoskalacs می گویند و به منطقه مجار زبان رومانی، به خصوص ترانسیلوانی تعلق دارد. چیمنی کیک یا کیک دودکش را از این جهت نام گذاری نموده اند که شکلی شبیه دودکش با طعم دودی ملایم است. این شیرینی در دکه های خیابانی کشورهای اروپای شرقی فروخته می شود و اگر ایام کریسمس در پراگ باشید، به احتمال زیاد می توانید یکی از آن ها را در بازار کریسمس امتحان کنید.

قنادها برای تهیه این شیرینی، خمیری یک متری را دور سیخ می پیچند که برای چند ساعت روی زغال می چرخد تا بپزد. زمانی که سطح بیرونی آن به رنگ قهوه ای طلایی عایدی، آن را به 6 قطعه 2.5 سانتی برش می زنند و روی آن مخلوط پودر شکر و دارچین می پاشند.

شیرینی پزها گاهی اوقات برای مراسم عروسی یا سایر مناسبت ها، یک بطری نوشیدنی در شیرینی پخته مخفی می نمایند. تجربه خوردن یک چیمنی کیک داغ با نوتلا را از دست ندهید.

کونچا، مکزیک

تاریخچه کونچا (Concha) از کشور مکزیک به دوران قبل از استعمار برمی شود. بسیاری بر این باورند هنگامی که نانوایان فرانسوی در قرن هفدهم به مکزیک مهاجرت کردند، دستور پخت بریوش (بغیوش) خود را به این منطقه آوردند که پایه و اساس کونچا شیرین و اسفنجی را شکل داد و از آن به بعد تکامل یافت.

واقعا تعیین نیست چه کسی تاپینگ ترک خورده بیسکویت شکری را برای اولین بار روی کونچا افزود که الان به عنوان امضای این نان به شمار میرود. این تاپینگ بیسکویتی معمولا با طعم وانیل یا شکلات است و طوری شکل داده می شود که شبیه صدف باشد؛ هرچند مدل های خلاقانه آن در طعم و شکل های متنوع وجود دارد. علاوه بر این، کونچا اغلب با خامه فرم گرفته، کاسترد یا حتی حبوبات پخته و له شده پر می شود.

کوئه کلپان، اندونزی

کوئه کلپان (Kueh Klepon)، گلوله های برنجی سبزرنگی هستند که با شهد داغ پر شده و در برگ های موز پیچیده شده اند و یکی از شیرینی های خوشمزه اندونزی محسوب می شوند. آرد برنج چسبناک، پایه اصلی این شیرینی است که با برگ های پاندان یا دراسنا طعم دار می شود و در عین حال رنگ سبز ملایمی می گیرد. در ادامه زمانی که شیرینی ها در حال آب پزشدن هستند، مقداری شکر پالم مذاب در وسط آن ها قرار می دهند؛ شهدی که مشتریان بی خبر از همه چیز را به یک باره غافلگیر می نماید. خوردن این میان وعده های پوشیده از نارگیل مثل چشیدن طعم رولت است که بی شک برایتان مجذوب کننده خواهد بود.

پاستیلیتو، آرژانتین

پاستیلیتو (Pastelito)، شیرینی های پفکی ستاره ای شکلی هستند که همیشه یادآور استقلال آرژانتین از اسپانیا خواهند بود. طبق افسانه ها، در روز انقلاب مه (25 مه سال 1810) که مقام های اسپانیایی، بخشی از کنترل آرژانتین را به مردم برگرداندند، زنان به جمعیت مشتاق و خوشحالی که در بیرون کابیلدو (مقر دولت استعماری) حضور داشتند، شیرینی پاستیلیتو می فروختند. با اینکه این شیرینی ظریف، آغاز تلخ و شیرینی داشت، ریشه عمیقی در فرهنگ آرژانتین دوانده و اکنون نشانگر وطن پرستی و غرور ملی است. آرژانتینی ها این شیرینی لایه لایه را که با ژله غلیظ یا خمیر سیب زمینی شیرین پر شده است، در جشن انقلاب مه یا سایر مناسبت ها سرو می نمایند. این شیرینی فوق العاده با یک نوشیدنی داغ مثل هات چاکلت حسابی می چسبد.

اکلز کیک، انگلیس

اکلز کیک (Eccles Cake)، یک شیرینی کره ای و گرد انگلیسی است که با کشمش یا سایر میوه های خشک شده پر می شود. اصالت این شیرینی به شهر انگلیسی اکلز برمی شود که در اطراف یک کلیسای قرن سیزدهمی ساخته شد. اکلز از کلمه لاتین ecclesia به معنای کلیسا یا گردهمایی گرفته شده است. الیزابت رافالد (Elizabeth Raffald)، نویسنده و کارآفرین انگلیسی، در سال 1769 یک کتاب آشپزی تاثیرگذار منتشر کرد که شامل دستور پخت یک شیرینی با فیلینگ میوه و عصاره ژلاتینی پای گوساله می شد؛ اما تا زمانی که قنادی به نام جیمز برچ (James Birch)، نسخه بدون عصاره پای گوساله را در سال 1796 ابداع کرد، این شیرینی مشهور و شناخته شده نشد. او آغاز به فروش کیک هایی در مغازه گوشه خیابان خود کرد که هنوز پابرجا است و معروفیت زیادی دارد.

میوه های خشک شده داخل این کیک از کشمش تا پوست میوه شیرین شده، طعم و مزه خیلی قوی به آن می دهد که باعث شکل گیری نام مستعار پای مگس مرده (Dead fly pie) برای آن شده است. اکلز کیک خوشمزه تر از آن چیزی است که به نظر می رسد و یکی از گزینه های عالی برای صرف عصرانه همراه با چای به شمار می رود.

کوک سیستر، آفریقای جنوبی

کوک سیستر (Koeksister)، یک پیراشکی شیرین از آفریقای جنوبی است که در دکه های کنار خیابان با بنرهای تبلیغاتی برترین کوک سیسترهای آفریقای جنوبی به فروش می رسند؛ هرچند خانواده های محلی که دستور پخت آن را از نسلی به نسلی دیگر منتقل می نمایند، معتقدند که کیک آن ها برترین است. انتخاب کسی که برترین کوک سیستر را درست می نماید، عملا غیرممکن است؛ اما یک چیز حتمی است و آن اینکه باید این پیراشکی بافته شده آغشته به شهد را امتحان کنید.

در هر صورت کوک سیستر را با کیپ مالای کوک سیستر (Cape Malay koesister) اشتباه نگیرید که به وسیله جامعه مسلمانان شهر کیپ تاون موسوم به کیپ مالای ابداع شده است. این پیراشکی ها دارای خمیری ادویه دار و به شکل بیضی هستند که در شهدی دارچینی و سپس پودر نارگیل خشک شده غلطانده می شوند.

واتروشکا، روسیه

واتروشکا (Vatrushka) از شیرینی های معروف روسیه و شبیه به پیراشکی است؛ با این تفاوت که پیراشکی روسی به شکل یک رول بسته است که می توان آن را از انواع خمیر تهیه و درونش را با فیلینگ های شیرین و خوشمزه پر کرد؛ در حالی که واتروشکا عموما از خمیر دارای مایه خمیر درست می شود و رویه بازی دارد. رایج ترین واتروشکا به شکل نان گرد و شیرینی است که با فیلینگ پنیر کاتیج یا پنیر کوارک شیرین شده یا گاهی اوقات مربا و مارمالاد پر شده و بعضا با کشمش یا میوه خوردشده تزیین می شود.

واتروشکا برای غذا نیز به کار می رود؛ به این ترتیب که داخل آن با گوشت پر شده و به طور سنتی در اجاق های با سوخت چوب پخته می شود و قطر آن از 12 سانتی متر تا یک متر متغیر است. جالب اینکه که کلمه واترا به معنای اجاق یا آتش است.

کلمپه، ایران

کلمپه به همان میزان طعم ومزه فوق العاده اش، زیبا و چشم نواز است. شیرینی پزها برای تهیه این شیرینی از یک نوع مهر چوبی استفاده می نمایند که اغلب در خانواده ها از نسلی به نسلی دیگر می رسد.

این مهرهای چوبی، نقش ونگارهای دیدنی یا صحنه های طبیعی جالب را روی شیرینی های گرد منتقل می نماید. با این وجود، زیبایی واقعی کلمپه در طعم آن نهفته است. این شیرینی های خوش عطر با گردو، کره و زعفران و خرما پر می شوند و شیرینی آن صرفا از خرما است و هیچ شکری در آن به کار نمی رود.

کیبر الوز، تونس

کیبر الوز (Kaber Ellouz) یک شیرینی رنگارنگ با پایه خمیر بادام است که اغلب برای تعطیلات تهیه می شود. این توپ های مارزیپان تونسی را ابتدا با گلاب و وانیل طعم دار نموده؛ سپس برای ایجاد طرح رنگین کمانی، خمیر آن به سه قسمت تقسیم می نمایند که به دو بخش آن، رنگ خوراکی می زنند و بعد هر سه تکه خمیر را در کنار هم می گذارند و گیس بافت می بافند. در ادامه این خمیر گیس بافت را به بخش های مساوی برش می برند، گرد می نمایند و در پودر شکر ریز می غلطانند. این خوراکی های خوشمزه و چشم نواز احتیاجی به پخت ندارند.

کوئین یامان، فرانسه

کوئین یامان (Kouign-Amann) یا کیک کَره ای، یک کیک کاراملی خوشمزه است که رقیب خوبی برای کروسان به شمار میرود. اصالت این کیک به منطقه بریتانی در دهه 1800 برمی شود. این شیرینی قدیمی شعار همه چیز با کره بهتر است را به معنای واقعی کلمه حفظ نموده است. کوئین یامان شامل لایه های کره نمک دار و خمیر می شود که روی آن شکر می ریزند تا در حین پخت کاراملی شود. این شیرینی کاراملی نمکی، رویه ای لایه لایه و میانه ای مرطوب و خوشمزه دارد و گاهی اوقات داخل آن با میوه تازه یا شکلات پر می شود. کوئین یامان مطمئنا مناسب افرادی نیست که رژیم لاغری دارند؛ اما نمی توان به فرانسه سفر کرد و آن را نچشید!

شیرینی Origlietta، ایتالیا

این طور به نظر می رسد که شیرینی Origlietta به منطقه ساردینیا ایتالیا تعلق دارد. این شیرینی حلقه ای شکل با رولت چوب مخصوص شکل داده شده و بعد در روغن زیتون غوطه ور سرخ می شود. خمیر شیرینی در اثر سرخ شدن به رنگ قهوه ای طلایی درمی آید؛ هرچند شیرینی پزهای ماهر می توانند آن را تا مرحله نیمه شفاف سرخ نمایند که در این صورت در دهان آب می شود. این خوراکی خوشمزه را می توانید در کارناوال و مناسبت های ایتالیایی با عسل امتحان کنید.

لامینگتون، استرالیا

تاریخچه شیرینی لامینگتون (Lamington) قدری پیچیده است. مورخان زمانی اعتقاد داشتند که کیک های آغشته به شکلات با روکش نارگیل از روی نام لرد لامینگتون نام گذاری شده است؛ یک بریتانیایی که از سال 1896 تا 1901 به عنوان فرماندار کوئینزلند خدمت می کرد. چندین نظریه درباره این ادعا وجود دارد: بعضی می گویند سرآشپز لرد سعی داشت مجددا از کیک اسفنجی بیات استفاده نموده و یک دسر برای فرماندار ابداع کند. بعضی معتقدند دلیل این نام گذاری برای این بود که کلاه فرماندار شبیه این کیک ها بود یا اینکه خدمتکار وی کیک موردعلاقه فرماندار را به اشتباه در کاسه ای از شکلات مذاب می اندازد. فرماندار که به هیچ عنوان از شیرینی نمی گذشت، به این نتیجه رسید که برترین راه برای لذت بردن از این کیک آغشته به شکلات، غلطاندن آن در پور نارگیل خشک شده است تا دست هایش کثیف نشود.

پژوهشگران در سال 2014 دریافتند لامینگتون که اکنون به میزان کانگورو از نمادهای استرالیا به شمار می رود، در واقع در نیوزیلند ابداع شد و نام اصلی آن ویلینگتون (Wellington) بوده است. فارغ از ریشه و اصل این شیرینی، بیشتر مردم معتقدند که این بیسکویت های پشمالوی پف دار واقعا خوشمزه هستند.

جلابی، پاکستان

جلابی (Jalebi) یا زولبیا یک شیرینی مارپیچی است که تهیه آن به میزان خوردنش، به خصوص برای بچه ها، جالب و مجذوب کننده است. این شیرینی که در کشورهای مختلفی درست می شود، بخش مهمی از ماه رمضان به شمار میرود.

جلابی شامل خمیری از ماست یا کره تصفیه شده و آرد مایدا (آرد گندم نرم آسیا ب شده مشابه آرد کیک) می شود که با استفاده از قیف شیرینی پزی در روغن فراوان داغ ریخته و سرخ می شود. پس از سرخ شدن شیرینی، آن را در شهد می غلطانند. این خوراکی ترد و لطیف بخشی جدایی ناپذیر از فرهنگ پاکستان است که در اصل در ایران ابداع شده است و به آن زولبیا گفته می شود.

یک حقیقت جالب درباره جلابی این است که علاوه بر سیراب کردن اشتهای سیری ناپذیر افراد برای خوردن شیرینی، وقتی در شیر قرار بگیرد، ظاهرا می تواند به تسکین میگرن یاری کند. مردم محلی بر این باورند که اگر یک عدد جلابی بخورید و برای چند ساعت چیزی میل نکنید، درد میگرن شما فروکش می نماید.

تارت کوئه، مالزی و سنگاپور

هیچ یک از جشن های سنگاپور بدون وجود یک سینی تارت کوئه (kueh tart) یا همان تارت آناناس تکمیل نمی شود. این شیرینی در نتیجه مازاد آناناس در مالزی و سنگاپور و تاثیر فرهنگ پراناکان شکل گرفت. پراناکان ها، اقوام ماجر چینی بودند که به مجمع الجزایر مالایی مهاجرت کردند و فرهنگ شان متاثر از فرهنگ انگلیسی، پرتغالی و هلندی بود. کسانی که با شیرینی پرتغالی دی ناته (de nata) آشنا هستند، متوجه می شوند که تارت کوئه از نظر شکل و میزان با آن هم خانواده است.

برای تهیه این کلوچه ترد به یک کاتر مخصوص بیسکویت احتیاج است که روی آن طرح می اندازد. دستورهای مختلفی برای تهیه تارت کوئه وجود دارد که هر خانواده سبک خاص خود را انتخاب می نماید. یکی از این شیرینی ها را به عشق خود هدیه دهید و برای او آرزوی سعادت و موفقیت کنید.

تارو بان، چین

چینی ها معتقدند که شیرینی بخارپز تارو بان (Taro Bun) قدمتی برابر با سال 770 قبل از میلاد دارد؛ هرچند احتمالا ظاهر متفاوتی با نوع امروزی داشته است. در دوران سلسله هان بود که استفاده از سنگ آسیاب بیشتر شد و متعاقبا تهیه خمیر با آرد آسیاب شده رواج یافت. شیرینی های خوشمزه ای در طول تاریخ چین فراوری شده است؛ به همین خاطر اگر در یک قنادی چینی نمی دانستید کدام شیرینی را انتخاب کنید، تارو بان را جزو اولین انتخاب های خود قرار دهید. ریشه بنفش، شیرینی ملایمی دارد که به شکل خمیر درمی آید و با شکر وانیلی مخلوط می شود و در نهایت ترکیب خوبی با نان تخم مرغی به وجود می آورد. این شیرین فوق العاده در هر زمان از روز حسابی دلچسب است.

در صورتی که هر یک از این شیرینی ها را امتحان نموده اید، می توانید در پایین این مقاله از وبلاگ افرا تجربه های خود را با در میان بگذارید.