از سرگردانی مردم تا همخوانی نداشتن سلایق آنان با متولیان مدولباس - وبلاگ افرا

به گزارش وبلاگ افرا، بسیاری از جوانان معتقدند که علاقه و تمایل آنان به سمت جریان جهانی مد بیشتر است و دیدگاه های نهادها و سازمان های متولی با آنان کاملاً فرق می نماید.

به گزارش گروه رسانه های وبلاگ افرا، با توجه به اینکه بعضی از کارشناسان و منتقدان فرهنگی و هنری معتقد هستند که اتمسفر فرهنگ و هنر به گونه ای است که قائل به هیچ گونه خط مش و ایدئولوژی نیست و همانند درختی است که هزاران شاخه دارد و از هر یک بهره ای می برند و با توجه به اینکه در دوران انفجار رسانه های اجتماعی به سر می بریم که بی وقفه پیشنهادهای هنری و بسته های فرهنگی برای مخاطبانش دارد نمی توان در تقابل و یا به زور فعالیت هایی انجام داد که تاثیر بسزایی در جامعه ندارد. اگر به حوزه مد و لباس توجه کنیم، در جامعه خواهیم دید که جوانان ما در یک طرف هستند که گویی در دایره سرگردانی افتاده اند و در دوراهی این را بپوش و آن را نپوش گیر نموده اند !

بسیاری از جوانان معتقدند که علاقه و تمایل آنان به سمت جریان جهانی مد بیشتر است و دیدگاه های نهادها و سازمان های متولی با آنان کاملاً فرق می نماید. جوانان در جریانات ترند جهانی هستند و گویی نهادها، سازمان ها، طراحان و پژوهشگران در راهی دیگر، از همین رو، در این دو راهی ها هیچکس نمی تواند آن یکی را راضی کند که کدام راه درست تر، صحیح تر و قابل باورتر است! پس در این دایره سرگردانی چه باید کرد؟ با توجه به اینکه مسئولان مربوطه شهامت به چالش کشیده شدن را ندارند و راهی که در پیش دریافتد خلاف جهتی است که مردم می روند. به نوعی در تقابل این نهادها و سازمان های متولی با مردم می بینیم که آن ها در سویی در حال برگزاری برنامه ها، نمایشگاه ها و جشنواره هایی هستند که هم مرزی، هم فکری و یکدستی با اندیشه ها و افکار مردم در سطح شهر ندارد و از طرفی مردم جامعه در حال انتخاب فرهنگ و الگوی متفاوت دیگری هستند که با الگوهای ترویجی نهادها در تضاد است. شاید در جریان برنامه ریزی برای بهبود یا فرهنگی کردن مسئله پوشش در جامعه ایرانی اتفاقاتی اتفاق افتاده باشد اما دوگانگی و گسست همچنان پایدار است . درباره وجود این گسست و فرهنگ اعمال شده از سوی متولیان این حوزه و درباره این روند با مخاطبان به صحبت نشستیم که نقطه نظرات آنان در ادامه می آید :

همخوانی نداشتن سلایق مردم و متولیان حوزه مد و لباس

درست است که میان سلایق مردم و مسئولان و متولیان حوزه مد و لباس همخوانی وجود ندارد اما برای بسیاری از مردم جامعه این دغدغه وجود دارد که اگر تا زمانی در زمینه مد و لباس به خاستگاه واقعی نرسیم و میان احتیاج جوانان و قوانین توازنی ایجاد نگردد، نمی توانیم به هدف مان در این حوزه دست پیدا کنیم .

زمانی می توان در زمینه مد و لباس به خاستگاه واقعی رسید که بتوان بین احتیاج جوانان و شرع و عرف در جامعه توازن برقرار کرد، اگر این فرمول به هر شکلی از بین رود نه می توان احتیاج جوانان را برآورده کرد و نه می توان به آنچه که در شرع و عرف یک زندگی ایرانی و اسلامی هدف قرار داده شده دست پیدا کرد .

شکوفه 32 ساله از فعالان اجتماعی است با او درباره برگزاری نمایشگاه و جشنواره های مد و لباس در کشور صحبت می کنم که او تا چه اندازه این رویدادها را دنبال می نماید و محصولاتی که ارائه می دهند با سلایق آنان جور است، او می گوید: جدیدترین ایده ها در زمینه مد و لباس و میزان پیشرفت فراوری ملی در این عرصه باعث شده است اغلب جشنواره ها و نمایشگاه های عمومی مد و لباس را پیگیری کنم اما به نظرم طرح های ارایه شده با سلایق عمومی جامعه همخوانی ندارد. همچنین زمانی وجود نهادهای متولی قادر به اثربخش خواهند بود که بتوانند دوستداران این حوزه را به سمت طرح های جدید و به روز با سبک ایرانی اسلامی سوق دهد، در غیر این صورت وجود این نهادها در جامعه روبه روز کمرنگ تر شده و ماهیت اصلی اش را از دست می دهد .

او با نهادها، سازمان ها و متولیان حوزه مد و لباس آشنا است و به وجود آن ها در جامعه آگاهی دارد اما حضور این نهادها را به شدت کمرنگ احساس می نماید، شکوفه ادامه می دهد: زمانی می توان در زمینه مد و لباس به خاستگاه واقعی رسید که بتوان بین احتیاج جوانان و شرع و عرف در جامعه توازن برقرار کرد، اگر این فرمول به هر شکلی از بین رود نه می توان احتیاج جوانان را برآورده کرد و نه می توان به آنچه که در شرع و عرف یک زندگی ایرانی و اسلامی هدف قرار داده شده دست پیدا کرد. زمانی که زن جامعه امروزی نتواند لباسی مناسب برای خود بیابد به ناچار سمت ویترین پر زرق و برق مغازه ها کشش پیدا می نماید و همین عامل سبب می گردد به مرور زمان به پوشش غیراصولی عادت کند و نوع سلایق اش دستخوش تغییر گردد، در این میان می طلبد متولیان امر نگاه جدی تری به این مقوله داشته باشند و با به کارگیری نیروهای زبده و دارای ایده زمینه پیشرفت در حوزه مد و لباس را فراهم نمایند .

انتخاب مردم در تضاد و تقابل با نهادها و متولیان مد و لباس

راضیه 36 ساله و حسابدار است، بیشتر سبک های خاص و متفاوت را در حوزه مد و لباس دنبال می نماید زمانی که از حضور جشنواره و نمایشگاه در صحبت با او یاد می کنم، او جواب می دهد: از حضور جشنواره ها با موضوعیت مد و لباس در کشور خبردار نمی شوم و پیگیری نمی کنم زیرا سبک جشنواره های مزبور را نمی پسندم و از وجود نهادها و سازمان های متولی این حوزه با خبر نیستم .

به او می گویم چرا آشنا نیستی و جشنواره ها را دنبال نمی کنی، شاید گاهی با سطح سلایق ات جور دربیاید؟ راضیه جواب می دهد: احساس می کنم سبک موردپسند این نهادها با سلیقه مردم تا حد بسیار زیادی متفاوت و یا کلاً متضاد است یا شاید هم تنها این موضوع پیش فرض من باشد، زیرا من در سبک لباس پوشیدن تنها از خودم تبعیت می کنم البته از این امر نباید غافل شد که نهادهای محدودنماینده بر نوع پوشش مردم تاثیر گذاشتند اما من ترجیح می دهم لباس هایم را از مزون های خاص که سبک متفاوتی را نسبت به مغازه های سطح شهر دارند، انتخاب کنم که حداقل نوع پوشش ام را دوست داشته باشم .

راضیه انتخاب پوشش از سوی جامعه را به نوعی مدُ تحمیلی می داند که به نوعی بی احترامی به جامعه است و ادامه می دهد: به نظر من اقلیتی از جامعه در این نهادها و سازمان ها با سلیقه ای دور از ذهن در حال تصمیم گیری برای اکثریت جامعه با تفکرات متفاوت هستند که علایق این گروه مورد پسند عموم نیست. در واقع تا زمانی که جامعه ای برای طرز لباس پوشیدن از سوی نهادی خاص قانون گذاشته گردد، مخالفم زیرا در صورتی که اگر پوشش مردم باسلیقه آن نهادها در تضاد باشد گویی مرتکب جرم شده اند .

افراط و تفریط در نوع سیاست گذاری جشنواره ها

افسانه، 25 ساله است در زمینه مارکتینگ و استارت آپ فعالیت دارد. او درباره فعالیت های نهادهای متولی و برگزارنماینده جشنواره های متعدد در زمینه مد و لباس در جامعه می گوید: علاقه ای به این جشنواره ندارم و اساساً جزء دنبال نمایندگان نیستم فقط گاه گداری تصاویر بعضی از طراحی ها و محصولات ارائه شده را در فضای مجازی می بینم، پیش فرض من این است که این جشنواره ها در ایران هنوز به صورت حرفه ای نتوانسته اند خودشان را مطرح نمایند و فعالیت های وسیع و مثمرثمر داشته باشند، تنها یکسری جشنواره های نمادین برگزار می نمایند که بعضی از افراد خاص و معین شده می توانند در آن فستیوال عرض اندام نمایند .

اطلاع رسانی این نوع نهادها بسیار محدود است و کسی به صورت جدی از ماهیت وجودی آن ها اطلاعی ندارد. شاید هم خودشان قصد ندارند که به مردم معرفی شوند .

به افسانه می گویم چرا این نوع نهادهایی که در حوزه مد و لباس فعالیت دارند را نمی شناسد و با فعالیت های آن آشنا نیست؟ او جواب می دهد: اطلاع رسانی این نوع نهادها بسیار محدود است و کسی به صورت جدی از ماهیت وجودی آن ها اطلاعی ندارد. شاید هم خودشان قصد ندارند که به مردم معرفی شوند. به نظر من، نهادهای برگزارنماینده جشنواره و نمایشگاه ها در اجرای این نوع برنامه افراط و تفریط دارند و در نقش پوشش جامعه به قدری اعمال سلیقه می نمایند که نظرات و سلایق مردم را مدنظر قرار نمی دهد و آثار و محصولات از عموم جامعه فاصله دارد .

دوری از نهادهایی که نوعی خاص از استایل را ترویج می نمایند

مونا متولد دهه 60 و عکاس است، درباره ایده دریافت از پوشش اش در جامعه می گوید: برای انتخاب لباس هایم ایده خاصی ندارم، اما ترجیح می دهم با آزادی پوشش ام را انتخاب کنم، زمانی که در جمع دوستانم از فستیوال و نمایشگاه مد و لباس که صحبت می کنم بیشتر درباره فرش قرمز فستیوال خارجی بحث می کنیم آن ها به روز هستند با علم و دانش در این زمینه فعالیت می نمایند در حالی که در کشور ما درباره این موارد احساسی تصمیم می گیرند و گویی همه با هم در یک لجبازی عمیق فرو رفته اند .

او درباره طراحان این حوزه می گوید: البته نمی دانم طراح صرف در حوزه مد و لباس در جامعه وجود دارد یا خیر! اما بیشتر طراحی ها توجه به ژورنال ها، یا بازیگر و خواننده بیگانه است که با فرهنگ و شخصیت ما خیلی جور درنمی آید. با توجه به این که خواهرم نقاش است سعی می کنم با او نوعی لباس خاص را طراحی کنم و آن را به دوزنده می دهیم تا برایمان بدوزد. در نتیجه رجوع به جشنواره ها برایمان شبیه کابوس شده زیرا هر کس خودش را به نوعی بهترین طراح می داند و اگر انتقادی به آنان داشته باشیم سریعاً ناراحت می شوند. ما هم سعی داریم کلاً از نهادها و سازمان هایی که به عنوان متولی در این حوزه فعالیت می نمایند، دوری کنیم .

سود برگزاری جشنواره برای مسئولان و طراحان است یا مردم؟

تصور و دیدگاه بعضی از مردم به این سمت سوق پیدا نموده که ماهیت وجودی جشنواره ها، نمایشگاه، ایونت و رویدادها برایشان مفید نیست و به نوعی سود و منفعت اش برای برگزارنمایندگان آن است، مثلاً غزاله بر روی این موضوع تمرکز نموده و می گوید این نوع برنامه ها برای جوانان دیگر جذابیتی ندارد .

غزاله 20 ساله است و تماماً در حال سرچ کردن مد، استایل، سبک پوشش و ترند جهانی است، این را خودش می گوید و برایم عجیب است که چگونه تمام وقت بر روی این موضوعات فوکوس نموده است، با غرور خاص نام چندتن از طراحان مطرح را می آورد و معینات محصولاتشان را برایم ریز به ریز تعریف می نماید، از او درباره جشنواره های داخلی و نمایشگاه ها می پرسم که جواب می دهد: اگر بخواهم به صورت تخصصی درباره جشنواره هایمان شرح بدهم قاطع و بدون حاشیه بگویم که کارکردی برای من به عنوان نسل جوان ندارند. احساس می کنم این جشنواره ها یک دورهمی است تا دانشجوهایی این حوزه برای رزومه جمع کردن شرکت می نمایند تا سودی برایشان داشته باشد .

اگر بخواهم به صورت تخصصی درباره جشنواره هایمان شرح بدهم قاطع و بدون حاشیه بگویم که کارکردی برای من به عنوان نسل جوان ندارند. احساس می کنم این جشنواره ها یک دورهمی است تا دانشجوهایی این حوزه برای رزومه جمع کردن شرکت می نمایند تا سودی برایشان داشته باشد .

از او می پرسم یعنی چه برایشان سودی داشته کمی بیشتر شرح بده، غزاله می گوید: ببینید یکی از دوستان من فارغ التحصیل رشته طراحی بود، تمام طراحی هایش با پارچه را برای جشنواره ها می فرستاد و می گفت که این جشنواره رزومه پُرباری برایش می سازد تا در مهاجرت کردن به او یاری کند، واگرنه من ندیدم طراحی هایی که در این جشنواره ها صورت می گیرد در بازار خرید وجود داشته باشند حتی خود طراح هم طراحی خودش را بر تن نمی نماید زیرا به او سفارش داده اند که در طراحیش باید چه قوانینی را رعایت کند و محدودیت ها را درنظر بگیرد .

به غزاله می گویم چرا در تقابل با این نهادها هستی آن ها در کوشش هستند تا پوششی معقول را در جامعه ترویج نمایند یا نظم ساختاری در پوشاک ایجاد نمایند با نوع دیدگاه و نظراتت احساس می گردد که گارد خاصی با برگزارنمایندگان این نمایشگاه ها، جشنواره ها و رویدادها داری، او جواب می دهد: من گارد ندارم، اما زمانی که واقعیت ها را بیان می کنم و نقد بر روی سیاست گذاری ها دارم سریعاً به تقابل و تضاد تعبیر می گردد اما با یک آنالیز و تفحص در جامعه می توان با این موضوعات برخورد کرد و دید مردم از مُدی پیروی می نمایند که بسیار متفاوت از مُد ایرانی است .

منبع:مهر

بازگشت به صفحه رسانهها