5 باشگاه بزرگی که جایگاه های برتر خود را از دست دادند
به گزارش وبلاگ افرا، منچستریونایتد، میلان، دورتموند، آرسنال و والنسیا تیم های بودند که در یک دهه اخیر بیشترین سقوط را در فوتبال اروپا داشتند.
به گزارش وبلاگ افرا و به نقل از تایمز، فوتبال در طول 10 سال گذشته تغییر نموده است. بسیاری از تیم هایی که در اوایل دهه 2010 در اوج بودند، اکنون برای راهیابی به رقابت های اروپایی می جنگند. در این گزارش 5 باشگاه فزونی را که در دهه گذشته جایگاه های برتر خود را در فوتبال از دست داده اند لیست می کنیم.
این گزارش شامل بارسلونا نمی گردد که اکنون یکی از بدترین دوره های تاریخ را تجربه می نماید چون به طور مرتب در مراحل بالاتر لیگ قهرمانان اروپا بازی نموده و در سال های اخیر عناوین داخلی را کسب نموده است.
منچستریونایتد
پس از دو شکست در فینال لیگ قهرمانان اروپا برابر بارسلونا، الکس فرگوسن احساس کرد دوران حضورش در فوتبال بزرگ رو به انتها است. در سال 2013 او یک فصل بزرگ را به زیبایی به انتها رساند و انتها یک قهرمانی دیگر در لیگ برتر را برای منچستریونایتد به ارمغان آورد؛ سیزدهمین قهرمانی در 21 سال اخیر در اولدترافورد. در دهه های 90 و 2000، منچستریونایتد نیرویی بود که در انگلیس رقیب نداشت. زمانی که سر الکس یونایتد را به دیوید مویس داد، به نظر می رسید که باشگاه در مسیری که اسکاتلندی بزرگ ترسیم نموده بود به پیشرفت خود ادامه خواهد داد اما افسانه زیبا به نتیجه نرسید.
مویس نتوانست با فشارها کنار بیاید و خیلی زود اخراج شد. سختی های پیش رو با فلسفه فان خال، دوره مبهم زیر نظر مورینیو و ورود سولسشایر همراه بود. قهرمانی سال 2013 در حال حاضر آخرین قهرمانی منچستریونایتد است. نزدیک به یک دهه است که باشگاه از نبود مدل توسعه مناسب، جابجایی عجیب و تصمیمات مدیریتی رنج می برد. یونایتد اکنون رالف رانگنیک آلمانی را به عنوان سرمربی روی نیمکت خود دارد. طرفداران یونایتد در حال حاضر از رقابت با سیتی و لیورپول می ترسند.
میلان
میلان تحت راهنمایی ساچی یکی از قدرتمندترین تیم های تاریخ فوتبال بود. برلوسکونی در فصل 87-1986 با ساچی قرارداد امضا کرد. تیم ایتالیایی توانست با حضور بازیکنانی همانند پائولو مالدینی، الساندرو کاستاکورتا، فرانکو بارسی، مائورو تاسوتی، روبرتو دونادونی، کارلو آنچلوتی، مارکو فان باستن و رود گولیت اسکودتو را فتح کند. سال بعد برلوسکونی، فرانک رایکارد را به جمع ستارگان میلان اضافه نمود. رایکارد به همراه گولیت و فان باستن، تاریخ جدیدی در میلان رقم زدند. در آن سال میلان با شکست رئال مادرید در نیمه نهایی به فینال جام قهرمانان رسید و استوا بخارست را 4 بر صفر مغلوب کرد و فاتح این جام شد.
دوران شوچنکو، آنچلوتی و برلوسکونی متعلق به گذشته است. اکنون میلان تنها یکی از باشگاه های نسبتا خوب در لیگ نه چندان قدرتمند اروپایی است و زلاتان یادگاری زنده از عظمت سابق این تیم است. این تیم سال ها در لیگ قهرمانان حضور نداشت تا اینکه در این فصل بالاخره به لیگ قهرمانان رسید و توانست در این رقابت ها حضور داشته باشد.
بوروسیا دورتموند
بوروسیا دورتموند کلوپ نه تنها در آلمان، بلکه در تمام فوتبال اروپا به یک پدیده تبدیل شده بود. یورگن سبک خود را هوی متال توصیف کرد و گروهش واقعاً شبیه گروهی از راک های فوق العاده بود که زمین فوتبال را می سوزاند. فشار، حرکت، تاکتیک ها و مهم تر از همه تکاپو، نشانه های دورتموند طلایی در اوایل دهه قبل بود که به طور موقت بایرن را در آلمان به پس زمینه سوق داد و نزدیک بود آنها را در فینال لیگ قهرمانان شکست دهد.
موتور بوروسیا تا زمانی که بنزین وجود داشت در دورهای بالا کار می کرد. بوروسیا آغاز به کاهش خریدهای مالی کرد و دلایل مختلفی داشت. یکی از آنها خروج رهبرانی است که به وسیله باشگاه های بزرگ اروپایی از جمله بایرن مونیخ شکار شدند. مورد دیگر فرسودگی ذهنی خود کلوپ بود که به چالش جدیدی احتیاج داشت. از زمان جدایی کلوپ، بوروسیا هرگز جایگاه اصلی خود را در آلمان به دست نیاورد، حتی زمانی که بایرن زیر نظر نیکو کواچ در بحران بود.
دورتموند هنوز استعدادهای برجسته ای مانند هالند و بلینگام دارد اما این برای بازگشت به اوج فوتبال اروپا کافی نیست. بوروسیا هنوز خود را در فوتبال آلمان تثبیت ننموده و بعید است در سال های آینده این فرایند تغییر کند.
آرسنال
20 سال پیش آرسنال نوآورانه ترین فوتبال را بازی می کرد، اگر نه در اروپا، مطمئناً در انگلیس این طور بود. آرسن ونگر جوان در حال پی ریزی سبک جدیدی بود که برای او یک قهرمانی تاریخی بدون حتی یک شکست در لیگ برتر برای یک فصل کامل به ارمغان آورد.
دوران طلایی آرسنال 10 سال پیش به انتها رسید اما این تیم به طور منظم در مرحله حذفی لیگ قهرمانان اروپا بازی می کرد و هر سال حداقل یک بازیکن زرق و برق دار را داشت.
آرسنال فعلی جایگاه خود را در لیگ برتر از دست داده است. توپچی ها با ساخت ورزشگاه امارات و کاهش بودجه جابجایی فلج شدند و چلسی و منچستریونایتد را در موقعیت بهتری قرار داد. آرسن ونگر برای مدت طولانی در باشگاه ماند و دیر متوجه شد که زمان جدایی فرا رسیده است اما هیچ جایگزین مناسبی برای مرد فرانسوی پیدا نشد. همه اینها با هزاران علت دیگر، آرسنال را از جایگاه خود دور کرد.
والنسیا
جایگاه در وسط جدول رده بندی زندگی روزمره والنسیا در سال های اخیر بوده است. جابجایی عجیب و اعتراض به رهبری مدیران چینی دنیایی بوده است که این تیم برای طرفداران خود رقم زده است.
در اوایل دهه 2010، والنسیا نقشی را ایفا کرد که اکنون اتلتیکو بازی می نماید؛ اولین باشگاه این کشور پس از بارسا و رئال مادرید که توانست خود را مطرح کند. آلبا، بانگا، سولدادو، ماتا و خواکین افرادی هستند که بدون توجه به قدرت حریف، در مستایا دلبری می کردند و والنسیا را به قهرمانی در لیگ رساندند و در لیگ قهرمانان نیز تیمی بود که همواره برای حریفان دردسرساز می شد. فرایند پیچیده بازسازی ورزشگاه و جابجایی نامفهوم از دلایل عمده ای بود که این تیم ملقب به خفاش ها جایگاه خود را در فوتبال اروپا و اسپانیا از دست دهد.
منبع: خبرگزاری ایسنا