گیم اواردز هرگز صنعت را به شکلی که لازم است نشان نمی دهد؛ چاره چیست؟
به گزارش وبلاگ افرا، مراسم گیم اواردز (The Game Awards) از زمان برگزاری در سال 2014 هرگز مورد استقبال گسترده دنیای بازی های ویدیویی قرار نگرفته است، اما مراسم 2023 اگرچه چندان متفاوت نبود، اما برجسته تر از سال های گذشته بود.
در 2024 هستیم و افراد فعال در صنعت هنوز به طور مرتب درباره چیزهای مختلف از اینکه آیا مدیران جامعه و روابط عمومی داخلی استودیوها به عنوان توسعه دهندگان بازی به حساب می آیند یا همانطور که Dave the Diver به ما یادآوری کرد، دقیقا چه چیزی به عنوان یک بازی مستقل شناخته می شود، بحث می کنند. در این میان افرادی نیز هستند که مراسم گیم اواردز را به خصوص در بخش Future Class به شدت زیر سوال می برند. طبق گفته تهیه کنندگان مراسم، این در واقع برنامه ای برای قدردانی از افرادی در سراسر دنیا است که آینده روشن، جسورانه و فراگیری را برای بازی های ویدیویی نشان می دهند و اقداماتشان باعث ارتقا، تنوع و پیشرفت هنر بازی می شود.
حال چند هفته قبل از رویداد سال گذشته میلادی، بیش از نیمی از کل گروه قبل از پیوستن به Future Class، به تقریبا 3000 توسعه دهنده دیگر پیوستند تا نامه ای سرگشاده را به تهیه کنندگان مراسم بدهند. خطاب به بنیانگذار مراسم، مجری و چهره اصلی مراسم، جف کیلی (Geoff Keighley)، مدیر بخش Future Class، امیلی بوچوک (Emily Bouchoc) و کل تیم گیم اواردز، آن ها درخواست پلتفرمی برای بیانیه ای در مورد بحران حال حاضر غزه کردند. مگنا جایانت (Meghna Jayanth) از نقش خود به عنوان مجری کناره گیری کرد، زیرا هفته ها قبل از مراسم به او گفته شده بود که نباید بیانیه ای سیاسی ارائه دهد. در متن نامه ذکر شده آمده است:
همچنین می توانید این نارضایتی را کمی دورتر از گیم اواردز نیز دنبال کرد. در جشنواره بازی های تابستانی امسال (Summer Games Fest) که از طریق جف کیلی نیز ارائه و سازماندهی شد، او به دلیل عدم نمایش یک زن مجرد روی صحنه با انتقاد های قابل توجهی روبرو شد. کیلی اعتراف کرد که انتقاد منصفانه بوده است و توضیح داد که قرار بوده یک زن بخشی از این نمایش دو ساعته باشد، اما توضیح بیشتری در مورد اینکه چرا این اتفاق نیفتاده نداد.
در این میان در خارج از محل مراسم گیم اواردز، جمعیت کوچکی از معترضان جمع شدند تا برای قراردهای بهتر در صنعت بازی و انتقاد از موج بی سابقه اخراج ها واکنش نشان دهند. در همین حال، در داخل مراسم توسعه دهندگان برجسته ای مانند کارگردان زلدا، ایجی آئونوما (Eiji Aonuma)، یا کارگردان بالدورز گیت 3، سوئن وینکه (Swen Vincke)، پس از سخنرانی های 30 ثانیه ای با تابلوهای Wrap It Up از استیج بیرون رانده شدند. در مورد وینکه، درست در زمانی این رخ داد که او در حال قدردانی از همکار خود در استودیوی لاریان، جیم سوتورث (Jim Southworth)، کارگردان صحنه های سینمایی بالدورز گیت 3، بود که اخیرا از دنیا رفته بود.
جایانت مقاله ای از مجله Paste را توییت کرد که مراسم گیم اواردز را یک کلاهبرداری خواهند. کلی مورفی (Clay Murphey)، نویسنده ارشد تیم Control و الن ویک 2، گیم اواردز را به دلیل نادیده گرفتن سال ها کار توسعه دهندگان را تنها برای پخش 10 دقیقه تبلیغات بی مزه یک شوخی نامید. جی سی لائو (JC Lau)، یکی از اعضای Future Class و توسعه دهنده در استودیوی نو Probably Monsters، اظهار داشت که این راسم باید به نوعی از تبلیغات پول درآورد و در کنار آن یک نسخه از قوانین سخنرانی های 30 ثانیه ای را منتشر کرد.
البته این در حالی است که دوست قدیمی جف کیلی، هیدئو کوجیما، بدون محدودیت روی صحنه صحبت می کرد. در همین حال، جاش سایر (Josh Sawyer)، کارگردان پنتیمنت و کارگردان طراحی در آبسیدین، گیم اواردز اظهار داشت که این مراسم احترام پایینی برای توسعه دهندگانی که ظاهرا به آن ها افتخار می کند، قائل است. البته هیچکدام از این ها به این معنی نیست که این مراسم مثبت نیست. در هر صورت صحبت 30 ثانیه ای آن هم در مراسمی که نسبت به همتایان خود بزرگتر است، اتفاق مثبتی است. از طرفی افرادی که شرکت می کنند نیز با موارد مختلف سرگرم می شوند.
با این وجود، گیم اواردز چیزی نیست که بسیاری از توسعه دهندگان بازی های ویدیویی می خواهند. آن ها پلتفرمی را می خواهند که فرصتی برای قدردانی و مهمتر از همه، کنندگی توسعه دهندگان بازی آنطور که واقعا هستند، باشد. هرچند به طور اساسی، دلیل کمی وجود دارد که باور کنیم که گیم اواردز تغییر خواهد کرد. به عنوان مثال، در هر دو مراسم گیم اواردز و جشنواره بازی های تابستانی، ناشران مبلغ قابل توجهی پول می پردازند تا تریلر های خود را به عنوان بخشی از بسیاری از وقفه های تبلیغاتی نشان دهند. این بدان معناست که سازمان هایی که خود این رویداد را تامین مالی می کنند نیز ممکن است همان سازمان هایی باشند که مثلا در مورد بیانیه های سیاسی در مورد درگیری های بین المللی به ستوه می آیند.
همچنین این بدان معناست که این رویداد، اگر بخواهد به شکل فعلی به کار خود ادامه دهد، باید همچنان هر ساله تعداد زیادی از توجه ها را به خود جلب کند. به همین دلیل است که تیموتی شالامی (Timothée Chalamet)، سوپراستار سری فیلم های Dune، فردی بود که امسال برای ارائه جایزه بهترین بازی سال روی سن آمد.
این همان مسئله ای است که اغلب با لحن طعنه آمیزی در میان روزنامه نگاران مطرح می شود، زمانی که مقاله ای در یک نشریه اصلی ظاهر می شود و معمولا حول محور این است که آیا می دانستید، بازی های ویدیویی تجارت بزرگی هستند و ارزش آن ها برای اقتصاد بیشتر از ترکیب فیلم و موسیقی است. این تصور که بازی های ویدیویی همچنان مورد تمسخر قرار می گیرند گاهی اوقات بسیار درست است به خصوص از جانب کسانی که خارج از دنیای بازی هستند و این تا زمانی که این افراد مدرک خوبی برای حرف هایشان در راستای اهمیت پایین بازی ها پیدا نکنند، هرگز واقعا جدی گرفته نمی شوند.
در حوزه مراسم های بازی، جایگزین گیم اواردز باید چیزی باشد که کاملا از طریق توسعه دهندگان ساخته شده باشد. نمونه هایی از قبل وجود دارد مانند مراسم دایس یا مراسم توسعه دهندگان بازی که البته بدون مشکل هم نیستند. در این میان بی دلیل نیست که اسکار هر سال با یک بحران وجودی روبرو می شود و نگرانی دائمی در مورد نحوه میزبانی آن ها، مدت زمان صرف شده برای برندگان (45 ثانیه برای هر سخنرانی نسبت به 30 ثانیه در گیم اواردز) و اینکه آیا برخی از جوایز حتی در تلویزیون پخش می شوند یا خیر، وجود دارد. بنابراین معقول است که فرض کنیم همیشه مشکلاتی برای مراسم های این شکلی وجود دارد.
با این حال، در اینجا مشکل همچنان میل مداوم به ارتباط است. همانطور که می دانید، در زندگی واقعی می گویند که هر چه بیشتر سعی کنید که در یک جمع مجذوب کننده به نظر برسید، کمتر مجذوب کننده به نظر می رسید. در مورد گیم اواردز، هرچه بیشتر تلاش کنید تا مردم شما را جدی بگیرند، با جدیت کمتری روبرو می شوید. راه حل این مشکل برگزاری مراسمی است که به جای جست وجوی نوعی تایید بیرونی، هدف گسترده تری را که بهترین توسعه دهندگان صنعت همیشه داشته اند، منعکس کند یعنی ساختن اثری که درخشان است و ادامه دادن این مسیر تا به مرور بقیه دنیا شروع به اهمیت دادن به بازی ها کند.
منبع: Eurogamer
منبع: دیجیکالا مگ