مینی سریال داستان لیزی ، معرفی و آنالیز ، چرا باید ببینیم؟ Liseys Story - وبلاگ افرا

به گزارش وبلاگ افرا، ماه های کرونایی که در حال سپری کردن آنها هستیم، ماه های افول اکران فیزیکی فیلم ها بودند. حتی در قسمت سریال هم شاهد تغییر رفتار شبکه ها بودیم. آنها متوجه شده اند که مردمی که بین دورکاری و چک کردن مکرر شبکه های اجتماعی و اضطراب بیمار شدن و افسردگی ها مرتبط با آن گیر نموده اند، حوصله سریال های طولانی به سبک قبل را ندارند و می گردد با مینی سریال های باکیفیت سرگرم تر و شادترشان کرد.

چند روز پیش قسمت اول مینی سریال داستان لیزی یا Liseys Story را دیدم. طبیعی است که شما وقتی ببینید در سریالی جولین مور و کلایو اوون بازی می نمایند، به همین سادگی، حتی با تماشا نمره نه چندان جالب 6.2 در imdb نمی توانید به همین سادگی از کنار بگذرید. (البته همان طور که قبلا نوشته ام دیگر به نمره های imdb چندان اعتنایی نمی کنم. چون در همین ماه های کرونایی بیشتر از قبل گمراه نماینده شده اند!)

این مینی سریال 8 قسمتی است. کارگردان آن پابلو لارین و ساخته اپل تی وی پلاس است که روز به روز بهتر از قبل می گردد و آدم می داند اگر سریال اش واقعا خوب هم نباشد، دست کم سرگرم نماینده است.

سریال داستان لیزی بر اساس رمانی به همین نام نوشته استیون کینگ، ساخته شده است. از استوین کینگ سال های اخیر تا دلتان بخواهد، سریال اقتباسی داشته ایم.

کارهای تلویزیونی اقتباسی اخیر او The Stand - Creepshow - The Outsider - Castle Rock - Mr. Mercedes - It: The Animated Series - The Mist هستند. هر چند که قوی ترین و برترین مینی سریال اقتباسی از اثر او را همچنان 11.22.63 می دانم و معتقدم فعلا رو دست نداشته است.

تازه به زودی از او سریال های The Institute - The Talisman - Sleeping Beauties و Chapelwaite هم به نمایش درخواهد آمد! (جقدر پرکار- دستگاه نوشتن داستان و خلق ایده!)

کار نگارش فیلمنامه داستان لیزی را هم خود کینگ انجام داده است.

نقش لیزی لاندن را جولین مور -بازیگر برنده اسکار- دارد. نقش اسکات لاندن را هم کلایو اوون بازی می کند.

سریال ماجرای جالبی دارد. ماجرای کلی آن که در قسمت اول روایت می گردد این است که نویسنده نسبتا معروف در یک گردهمایی، با گلوله هدف قرار می گیرد. این نویسنده همان اسکات لاندن است. همسر او در این سوء قصد حضور دارد.

معلوم نیست که چرا این نویسنده، هدف قرار گرفته. اما ضارب که معلوم نیست مجنون است یا خیر، به این جمله هنگام شلیک بسنده می کند که: تو محتویات مغز را دزدیده ای!

حالا همسر او -لیزی- باید با ترومای ناشی از نقاهت و بعد مرگ همسرش سر کند. در این بین خواهر او هم مایه دردسر است. خواهر او شیزوفرنیک و خودآزار است و بارها دست به خودزنی زده است.

از دیگر سو، ناشری هم پاپیچ شده که از لیزی آثار چاپ نشده همسر را دریافت کند و بر این کار اصرار دارد و وقتی با جواب منفی اولیه روبرو می گردد یک هوادار مرموز آثار همسرش را که هم شیزوفرنیک می کند، مامور پیگیری می کند.

حالا همه این روایت در بستری ماورایی قرار می گیرد و یک دنیای خیالی محو هم در کنار هم روایت می گردد.

من خودم تا جاهایی که کینگ سراغ این قسمت مرموزسازی و ماورایی کردن افراطی و میزان تصنعی در آثارش نرفته؛ هوادارش هستم. ولی چه کنیم که یک جاهایی دیگر شورش را درمی آورد. همان طور که اشاره کردم 11.22.63 محبوب ترین اثر تلویزیونی کینگی برای من بوده و آن هم به این علت بوده که ادویه تخیل و فانتزی در آن کاملا میزان بوده.

اما مثلا در کسل راک یا همین داستان لیزی، ادویه -باز با متر و سلیقه من- بیش از حد بوده.

فعلا سه قسمت از سریال آمده و البته من نمی توانم با تماشا فقط یک قسمت حکم قطعی بدهم. اما به صورت کلی شما با یک سریال نسبتا باکیفیت، با هنرپیشه های سرشناس روبرو هستید. اگر زیادی اهل شوها و سریال های واقع گرا هستید، شاید بهتر است که دنبال سریال های دیگر بروید، اما اگر ژانر سریال های اسرارآمیز در ترکیب با واقعیت را دوست دارید، داستان لیزی شاید انتخاب خوبی برایتان باشد.