مجموعه متن و شعر ذکر خدا برای ستایش خداوند - وبلاگ افرا

به گزارش وبلاگ افرا، شاعران و عارفان معمولاً شعر ذکر خدا را برای ستایش معبود و برقراری ارتباط قلبی با او می سرایند. همچنین شعر در مورد یاد خدا، روشی برای ارائه اشعار به شیوه ادبیات عرفانی در وصف قدرت خداوند و نظم جهان است. شاعران در اشعار عارفانه خود به بیان چنین وجه هایی از قدرت و یکتایی خداوند می پردازند. در این مطلب مجموعه شعر ذکر خدا با موضوعاتی مانند شعر در وصف خدا، توکل بر خدا و … را آورده ایم.

گلچین متن و شعر ذکر خدا

خداوند هیچ گاه تو را دست خالی

رها نخواهد کرد …

اگر از تو می خواهد که

چیزی را زمین بگذاری

به این دلیل است که می خواهد

چیز بهتری را برداری …

ذکرش را بگو و منتظر معجزه باش

صبور بودن عالی ترین نماد ایمان است،

و خویشتن دارى عالی ترین عبادت؛

ناکامى به معنى آزمایش است؛ نه شکست …

و نتیجه توکل و اعتماد به خداوند، آرامش درون است.

یا رزاق

رزق حق حکمت بود در مرتبت

کان گلوگیرت نباشد عاقبت

+++

این دهان بستی دهانی باز شد

او خورنده لقمه های راز شد

یا مُمْسِک

تویی که آسمان ها را

با ستون های نادیدنی نگه داشته ای

که بر سر زمین نریزند؛

نگهدار من نیز باش …

دل می رود ز دستم صاحب دلان خدا را

دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

+++

کشتی شکستگانیم ای باد شرطه برخیز

باشد که بازبینم دیدار آشنا را

(حافظ)

خداوندا نه لوح و نه قلم بود

حروف آفرینش بی رقم بود

+++

ارادت شد به حکمت تیز خامه

به نام عقل نامی کرد نامه

+++

ز حرف عقل کل تا نقطه خاک

به یک جنبش نوشت آن کلک چالاک

+++

ورش خواهی همان نابود و ناباب

گردد نابودتر از نقش بر آب

+++

اگر نه رحمتت کردی قلم تیز

که دیدی این همه نقش دلاویز …

+++

ز ما گر آشکارا ور نهان است

ز لطف و رحمتت شرح و بیان است

+++

بکردیم از تمام هستی خویش

نیامد هیچ جز لطفت فرا پیش

+++

اگر لطف تو دامن برفشاند

ز ما جز نیستی چیزی نماند

+++

بود بی رحمتت اجزای مردم

صفت های بد اندر نیستی گم …

+++

به ما تعلیم نفی ماسوا کن

شهادت ورد سر تا پای ما کن

+++

شهادت غیر نفی ماسوا چیست

ز بعد لای نفی الا خدا چیست

(وحشی بافقی)

ثنا و حمد بی انتها خدا را

که صنعش در وجود آورد ما را

+++

الها قادرا پروردگارا

کریما منعما آمرزگارا

+++

چه باشد پادشاه پادشاهان

اگر رحمت کنی مشتی گدا را

+++

خداوندا تو ایمان و شهادت

عطا دادی به فضل خویش ما را

+++

وز انعامت همیدون چشم داریم

که دیگر باز نستانی عطا را

+++

از احسان خداوندی عجب نیست

اگر خط درکشی جرم و خطا را

+++

خداوندا بدان تشریف عزت

که دادی انبیا و اولیا را

+++

بدان مردان میدان عبادت

که بشکستند شیطان و هوا را

+++

به حق پارسایان کز در خویش

نیندازی من ناپارسا را

+++

مسلمانان ز صدق آمین بگویید

که آمین تقویت باشد دعا را

+++

خدایا هیچ درمانی و دفعی

ندانستیم شیطان و قضا را

+++

چو از بی دولتی دور اوفتادیم

به نزدیکان حضرت بخش ما را

+++

خدایا گر تو سعدی را برانی

شفیع آرد روان مصطفی را

+++

محمد سید سادات عالم

چراغ و چشم جمله انبیا را

(سعدی)

خداوندا به فریاد دلم رس

تو یار بی کسان مو مانده بی کس

همه گویند طاهر کس نداره

خدا یار مو چه حاجت کس

(باباطاهر)

الهی! ما گنه کاریم و از شرم آستین بر رو

کریمی، دامن رحمت بپوشان بر گناه ما

(سلمان ساوجی)

خداوندا تو را زیبد حکومت

که وصفت را ندانم حد و غایت

+++

خداوندا نباشد حال بی تو

خداوندا نباشد قال بی تو

+++

توئی حال و توئی قال و توئی روح

ز تو گردان شده کشتی هر نوح

+++

هر آن کس را که خواهی تاج بدهی

ز ملک عافیت صد باج بدهی …

+++

خداوندا ازین دریای جودت

بده یک قطره تا آرم سجودت

+++

مرا از بحر جودت شبنمی بس

ز داروخانه ات یک مرهمی بس …

+++

خداوندا توام این نطق دادی

نظام ملک عالم را نهادی

(عطار)

خداوندا به ذات کامل خویش

به دریاهای لطف شامل خویش

+++

به آن ذاتی که مانندی ندارد

دنیا جز وی خداوندی ندارد

+++

به آن سروی که از بطحا سر افراخت

عَلم بر عالَم بالا برافراخت

+++

به آن شاهی که ماه آسمان شد

شب اِسرا مکانش لامکان شد

+++

به دین پاک جمع پاک دینان

در ایوان فلک بالانشینان …

+++

به آن رازی که محرم نیست او را

به آن داغی که مرهم نیست او را

+++

به بیماری که رفت از دست کارش

گریبان چاک زد بیماردارش

+++

به دردی کز دوا سودی ندارد

ز کس امید بهبودی ندارد

+++

به رنجوری که دل برکنده از خویش

طبیب او سری افکنده در پیش

+++

به طفلی کاو ز مادر دور مانده

یتیمی کز پدر مهجور مانده

+++

به سوز مادری کز داغ فرزند

گریبان چاک کرد و موی برکند

+++

به شب های دراز ناامیدی

که در وی نیست امید سفیدی

+++

به آه دردناک صبح گاهی

به فیض رحمت و نور الهی

+++

که فیضی بخشی از نور حضورم

کنی مستغرق دریای نورم

+++

هلالی را هوای آشنایی ست

به خورشید آشنایی روشنایی ست

+++

به مهر خویشتن روزش برافروز

چو مهر عالم افروزش برافروز

(هلالی جغتایی)

خداوندا!

اگر روزی ز عرش خود به زیر آیی

لباس فقر پوشی

غرورت را برای تکه نانی

به زیر پای نامردان بیاندازی

و شب آهسته و خسته

تهی دست و زبان بسته

به سوی خانه باز آیی

زمین و آسمان را کفر می گویی

نمی گویی؟!

خداوندا!

اگر در روز گرماخیز تابستان

تنت بر سایه دیوار بگشایی

لبت بر کاسه مسی قیراندود بگذاری

و قدری آن طرف تر

عمارت های مرمرین بینی

و اعصابت برای سکه ای این سو و آن سو در روان باشد؛

زمین و آسمان را کفر می گویی

نمی گویی؟!

خداوندا!

اگر روزی بشر گردی

ز حال بندگانت باخبر گردی

پشیمان می شوی از قصه خلقت،

از این بودن، از این بدعت.

خداوندا تو مسئولی،

خداوندا تو می دانی که انسان بودن و ماندن،

در این دنیا چه سخت است؛

چه رنجی می کشد آن کس که انسان است و از احساس سرشار است …

(دکتر علی شریعتی)

خداوندا دلم پنهان ز تو هرگز نشاید …

همی دانم که بی یاد تو هم هرگز نباید

و صدها البته بی نام تو چیزی نپاید …

یقین صبح سپید بی گفت تو هرگز نیاید

خداوندا!

چه می شد دردها را

غصه ها و رنج ها را

فقر و حرمان و بلا را

از میان مردمان یک دفعه برداری

و در باغ وجود من بکاری

و در یک سور شادی بخش مرا چون فشفشه،

چون نور

به دست کودکی غم دیده بسپاری

و او با فندک لبخند زیبایش مرا

چون نور مجنونی میان آسمان هایت بکارد

و از چشمان این مردم از آنجا تا ابد شادی ببارد …

خداوند بی نهایت است و لامکان و بی زمان؛

اما به قدر فهم تو کوچک می گردد

و به قدر نیاز تو فرود می آید،

و به قدر آرزوی تو گسترده می گردد،

و به قدر ایمان تو کارگشا می گردد؛

یتیمان را پدر می گردد و مادر،

محتاجان برادری را برادر می گردد،

عقیمان را طفل می گردد،

ناامیدان را امید می گردد،

گم گشتگان را راه می گردد،

در تاریکی ماندگان را نور می گردد،

رزمندگان را شمشیر می گردد،

پیران را عصا می گردد،

محتاجان به عشق را عشق می گردد،

خداوند همه چیز می گردد همه کس را …

به شرط اعتقاد،

به شرط پاکی دل،

به شرط طهارت روح،

به شرط پرهیز از معامله با ابلیس،

بشویید قلب هایتان را از هر احساس ناروا …

و مغزهایتان را از هر اندیشه خلاف،

و زبان هایتان را از هر گفتار ناپاک،

و دست هایتان را از هر آلودگی در بازار،

و بپرهیزید از ناجوانمردی ها، ناراستی ها، نامردمی ها …

چنین کنید تا ببینید چگونه

بر سفره شما با کاسه ای خوراک و تکه ای نان می نشیند،

در دکان شما کفه های ترازویتان را میزان می کند،

و در کوچه های خلوت شب با شما آواز می خواند؛

مگر از زندگی چه می خواهید که در خدایی خدا یافت نمی گردد؟

(نادر ابراهیمی)

خداوندا …

کدام نقطه زمین از تو خالی ست،

که خلق،

تو را در آسمان می جویند؟

(منصور حلاج)

خداوندا …

بدون نوازش های تو،

بدون مهر و محبت تو،

بدون عشق تو،

میان دست های زندگی مچاله می شویم …

مهربانی ات را از ما نگیر.

خدایا …

دنیای آشفته درونم را

که تنها از نگاه تو پیداست،

با لالایی مهربان خود آرام کن؛

بگذار نزدیک بودنت از رگ گردن را

به وضوح احساس کنم …

نشانم ده صراط روشنم را،

خودم را، باورم را، بودنم را،

خداوندا من از نسل خلیلم

به قربانگاه می آرم منم را …

خداوندا …

نادانی دیروز،

شادی امروزم را گرفت؛

پس نادانی امروزم را بگیر

تا فردایم تلخ نباشد …

(کوروش بزرگ)

نشستم رو به درگاهت،

در این شب های نورانی …

خداوندا نجاتم ده،

از این دنیای ظلمانی …

(پروانه حسینی)

خداوندا!

اراده ام را

به زمان کودکی برگردان؛

همان زمان که برای یک بار ایستادن،

هزار بار می افتادم، اما ناامید نمی شدم …

خداوندا

تو می دانی که من

دلواپس فردای خود هستم؛

مبادا گم کنم راه قشنگ آرزوها را،

مبادا گم کنم اهداف زیبا را،

مبادا جا بمانم از قطار موهبت هایت …

خداوندا مرا مگذار تنها،

لحظه ای حتی …

خداوندا مرا از کسانی قرار دِه

که دنیایشان را برای دینشان می فروشند؛

نه دینشان را برای دنیایشان …

(دکتر علی شریعتی)

خداوندا …

همان گونه که چشم هایمان را از خواب بیدار کردی،

قلب های ما را از غفلت بیدار کن …

و همان گونه که دنیا را به نور صبح منور گرداندی،

زندگی مان را به نور هدایت منور بگردان …

خداوندا …

بنویس برای ما پاک شدن گناهان، پوشش عیوب،

نرمی قلوب، بر طرف شدن غم ها و آسان شدن کارها را …

خداوندا …

صبح مان و روزمان را

سرشار از خیر، بخشش، مغفرت، توفیق، استواری

و استقامت بر صراط بندگی ات قرار بده …

ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی

نروم جز به همان ره که توام راه نمایی

(سنایی غزنوی)

وز انعامت همیدون چشم داریم

که دیگر باز نستانی عطا را

از احسان خداوندی عجب نیست

اگر خط درکشی جرم و خطا را

سر بر شانه خدا بگذار تا قصه عشق را چنان زیبا بخواند،

که نه از دوزخ بترسی و نه از بهشت …

به پایکوبی در آیی

قصه عشق، انسان بودن ماست؛

اگر کسی احساست را نفهمید، مهم نیست

سرت را بالا بگیر و لبخند بزن

فهمیدن کار هر آدمی نیست …

(احمد شاملو)

خدایا دانشی ده، غم نگیرم

بده آرامشی، ماتم نگیرم

+++

خدایا از شهامت بی نصیبم

شهامت ده که آرامش بگیرم

+++

خدایا این تفاوت بر من آموز

که در گمراهی مطلق نمیرم

ﮔﺮ ﮔﻨﺎﻫﻢ ﺳﺨﺖ ﺑﺴﯿﺎﺭﺳﺖ، ﺭﺣﻤﺖ ﻧﯿﺰ ﻫﺴﺖ

ﺑﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﺳﺨﺖ ﺑﺴﯿﺎﺭﻡ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﺑﺒﺨﺶ

ﭼﻮﻥ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﺎﺭ ﺑﺪﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﺎﺩﺍﻧﺎﻥ ﺗﻮﯾﯽ

ﺑﺮ ﻣﻦ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭﻡ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﺑﺒﺨﺶ

ﻣﺎﯾﻪﺩﺍﺭﺍﻥ ﻧﻘﺪ ﺭﻭﺯ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﺎﺯ ﺁﺭﻧﺪ ﻭ ﻣﻦ

ﺑﯽ ﺯﺭ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﻭ ﺑﺎﺯﺍﺭﻡ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﺑﺒﺨﺶ

(اوحدی مراغه ای)

الهی دانایی ده که در راه نیفتم؛

و بینایی ده که در چاه نیفتم؛

الهی پایی ده که با آن کوی مهر تو پوییم؛

و زبانی ده که با آن شکر آلای تو گوییم …

خدایا …!

من چیزی نمی بینم،

آینده پنهان است؛

ولی آسوده ام؛

چون تو را می بینم و تو همه چیز را …

الهی،

ما همه بیچاره ایم و تنها تو چاره

و ما همه هیچ کاره ایم و تنها تو کاره …

این همه گفتیم لیک اندر بسیچ

بی عنایات خدا هیچیم هیچ

+++

بی عنایات حق و خاصان حق

گر ملک باشد سیاهستش ورق

+++

ای خدا ای فضل تو حاجت روا

با تو یاد هیچ کس نبود روا …

+++

قطره ای کو در هوا شد یا که ریخت

از خزینه قدرت تو کی گریخت

+++

گر در آید در عدم یا صد عدم

چون بخوانیش او کند از سر قدم

+++

صد هزاران ضد ضد را می کشد

بازشان حکم تو بیرون می کشد

+++

از عدم ها سوی هستی هر زمان

هست یا رب کاروان در کاروان

+++

خاصه هر شب جمله افکار و عقول

نیست گردد غرق در بحر نغول

(مولانا)

جمع بندی

در این مقاله مجموعه متن ها و شعر ذکر خدا آورده ایم. با مطالعه این مطلب می توانید اشعار زیبایی در ستایش خداوند و بیان جنبه های مختلف قدرت او در آفرینش همه چیز آشنا شوید. همچنین اگر اشعار زیبای دیگری در وصف و ستایش معبود مد نظر دارید، آن را با ما و دیگر کاربران انگیزه در میان بگذارید.

در انتها، برای مطالعه سایر اشعار مرتبط می توانید به مقالاتی مانند جملات زیبا درباره خدا مراجعه کنید.