کشف سیاه چاله ستاره وار

به گزارش وبلاگ افرا، این سیاه چاله چندین برابر بزرگتر از چیزی است که تاکنون قابل تصور بوده است.

کشف سیاه چاله ستاره وار

سیاهچاله ستاره وار، سیاهچاله ای است که عمدتاً از فروریزی حاصل از گرانش یک ستاره با جرم معمولی به وجود می آید و می تواند 4 تا 15 برابر خورشید جرم داشته باشد. دانشمندان می گویند سیاهچاله هایی به این بزرگی اصلا نباید در کهکشان ما وجود داشته باشند.

ستاره شناسان سیاهچاله ستاره وار بزرگی را در کهکشان ما مشاهده کرده اند که چندین برابر بزرگ تر از چیزی است که تا کنون قابل تصور بوده است.

دانشمندان فکر می کردند چنین سیاهچاله هایی می توانند حداکثر جرمی حدود 20 برابر جرم خورشید داشته باشند. اما ستاره شناسان آکادمی علوم چین می گویند جرم این شیء تازه کشف شده 70 برابر بزرگ تر از خورشید است.

بر همین اساس دانشمندان می گویند، این کشف می تواند درک ما از چگونگی شکل گیری این اشیای وسیع و اسرارآمیز را کاملا تغییر دهد. سیاهچاله های ستاره وار، که تراکم آن ها به حدی است که حتی نور را می بلعند، در نتیجە فروپاشیدن یک ستاره عظیم به وجود می آیند.

پروفسور لیو می گوید: طبق جدیدترین الگو های تکامل ستارگان، سیاهچاله هایی به این بزرگی اصلا نباید در کهکشان ما وجود داشته باشند.

ما فکر می کردیم ستارگان بسیار بزرگ با ترکیب شیمیایی رایج در کهکشان ما، باید با نزدیک شدن به خاتمه عمرشان، اکثر گاز های خود را در باد های قدرتمند ستاره ای از دست بدهند و به همین دلیل، بقایای آن ها نباید تا این حد عظیم باشد. ال بی-1 دو برابر بزرگ تر از چیزی است که ما تصور می کردیم. حالا نظریه پردازان باید با این چالش جدید روبرو شوند و چگونگی شکل گیری آن را توضیح دهند.

این شی ء وسیع و عظیم در کهکشان ما، یعنی راه شیری، واقع شده است که تصور می شود بیش 100 میلیون از این سیاهچاله های ستاره وار را در خود جای داده باشد. سیاهچاله جدید که به ال بی-1 معروف است 15 هزار سال نوری از زمین دور است.

تا این اواخر، سیاهچاله های ستاره وار فقط در لحظه بلعیدن گاز یک ستاره مجاور قابل شناسایی بودند. در هنگام این اتفاق، یک اشعه ایکس از درون کهکشان به سمت زمین پرتاب می شود، که از طریق آن می توانیم ستاره در حال فروپاشی را شناسایی کنیم.

اما بیشتر سیاهچاله های ستاره وار در کهکشان ما ستاره ها را نمی بلعند، و بنابراین نمی توانیم از این طریق آن ها را ببینیم. این باعث شده که با وجود این تصور، که تعداد بسیار زیادی سیاهچاله در کهکشان راه شیری وجود دارد، نتوانیم بیش از چند مورد آن ها را به طور مناسب شناسایی و درک کنیم.

برای کسب اطلاعات بیشتر، محققان در پژوهش جدید به دنبال ستاره هایی گشتند که به نظر می رسید به سوی جاذبه شیئی پنهان کشیده می شوند. این اولین بار در قرن 18 به عنوان روشی برای مشاهده فضا پیشنهاد شد، اما تا این اواخر عملا ممکن نبود.

بعد از استفاده از این تکنیک، دانشمندان مشاهدات بیشتری انجام دادند تا درباره سیاهچاله های ستاره واری که فکر می کرده ند یافته اند، اطلاعات بیشتری به دست بیاورند. چیزی که پیدا کردند آن ها را شگفت زده کرد، چون ستاره ای را نشان می داد که جرم آن هشت برابر سنگین تر از خورشید ما بود و هر 79 روز یک بار به دور سیاهچاله ای وسیع می چرخید.

پروفسور دیوید ریتز، مدیر لیگو و استاد دانشگاه فلوریدا، در ایالات متحده می گوید: این کشف ما را وادار می کند که در الگو های خود از نحوه شکل گیری سیاه چاله های ستاره وار بازنگری کنیم.

منبع: ایندیپندنت

منبع: فرادید

به "کشف سیاه چاله ستاره وار" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "کشف سیاه چاله ستاره وار"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید