کسانی که حالشان بد است کجا بروند؟ - وبلاگ افرا

به گزارش وبلاگ افرا، خبرنگاران : مطالعات تازه محققان نشان دهنده تاثیر معجزه آسای سفر بر بهبود سلامت انسان بوده و بر این اساس اعلام شد افرادی که به طور منظم بیش از 25 کیلومتر دور از خانه خود سفر می نمایند، نسبت به افرادی که نزدیک تر به خانه می مانند، از سلامت بهتری برخوردار هستند.

به گزارش سیناپرس ، مطالعات تیمی از محققان انگلیسی نشان می دهد افرادی که بیشتر به مکان های مختلف سفر می نمایند، دوستان و خانواده خود را می بینند در شرایط تندرستی بهتری قرار داشته و به طور کلی این افزایش تعامل اجتماعی با سلامتی بهتر مرتبط است.

دانشمندان در این رابطه گفتند که یافته های آنها شواهدی قوی برای حمایت از احتیاج به سرمایه گذاری در جاده های خدمات بهتر و دسترسی به قطارها و اتوبوس ها ارائه می دهد. در حالی که تحقیقات قبلی نشان داده است که محدودیت های سفر به آسیب های مالی و کاهش احساس رفاه در منطقه یاری می نماید، تأثیر این پدیده بر سلامت مردم مورد تجزیه و تحلیل قرار نگرفته بود.

دکتر پائولو آنسیاس، نویسنده اصلی این مطالعه و محقق در دانشکده محیط زیست، انرژی و منابع بارتلت یونیورسیتی کالج دانشگاهی لندن، در این رابطه گفت که متغیر کلیدی، تعداد مکان های مختلفی است که مردم در خارج از منطقه خود بازدید می نمایند. این موضوع با مشارکت اجتماعی بیشتر و سلامتی بهتر در ارتباط است.

طی این مطالعه، محققان از یک تکنیک تحقیقاتی به نام تحلیل مسیر استفاده کردند که اثرات مستقیم و غیرمستقیم موانع بر سر راه سفر به خارج از منطقه زندگی افراد را برجسته می نماید. آنها ارتباط بین محدودیت های درک شده برای سفر به خارج از منطقه سکونت، مانند عدم وجود خدمات حمل و نقل عمومی مناسب و سلامت خود ارزیابی افراد، آنالیز دفعات سفر، تعداد مکان های مختلف بازدید شده، مسافت طی شده و استفاده از خودرو و عمومی را آنالیز کردند.

به گزارش سیناپرس، پژوهشگران دریافتند که ارتباط بین محدودیت های سفر، مشارکت اجتماعی و سلامت در میان افراد بالای 55 سال قوی تر است زیرا این گروه سنی ممکن است در نهایت با دوستان کمتری تماس بگیرند و مشارکت در باشگاه ها و فعالیت های اجتماعی خود را کاهش دهند.

امروزه جوامع انسانی در بعضی منطقه ها خاصی ممکن است با کاهش جمعیت روبه رو شوند، زیرا جوانان در جستجوی کار و گزینه های مناسب سفر به شهرها نقل مکان می نمایند. این امر باعث می گردد نسل های قدیمی تر با گزینه های حمل و نقل محدود روبرو شوند که به نوبه خود منجر به مشارکت اجتماعی کمتر و سطح پایین تر سلامت عمومی می گردد.